Szkolenia

Tech­ni­ki sku­tecz­nej sprze­da­ży i obsłu­gi klienta

Przy­kła­do­wy program:

1.Poznajmy się — doświad­cze­nia, zain­te­re­so­wa­nia, pre­zen­ta­cja indy­wi­du­al­nych ocze­ki­wań szkoleniowych;

2.Wprowadzenie — rola pro­mo­cji i sprze­da­ży oso­bi­stej w dzia­łal­no­ści firmy:

mar­ke­ting mix (6P) we współ­cze­snym przedsiębiorstwie
zna­cze­nie sztu­ki han­dlo­wa­nia dla fir­my, klien­ta i handlowca,
psy­cho­lo­gia sprze­da­wa­nia (gł. powo­dy decy­zji klienta)

3.Jakość obsłu­gi Klien­ta — źró­dłem prze­wa­gi kon­ku­ren­cyj­nej a kon­ku­ro­wa­nie niski­mi cena­mi i pułap­ki z tym związane;

4. Ocze­ki­wa­nia i typy Klien­ta — punkt wyj­ścia do budo­wa­nia stra­te­gi obsłu­gi klienta:

• Hie­rar­chia potrzeb klien­ta wg A. Maslowa
• Ocze­ki­wa­nia klien­tów co do obsłu­gi i osób obsłu­gu­ją­cych (np. kompleksowość
• usług: przed­sprze­da­żo­wych: aran­ża­cja i posprze­dżo­wych: trans­port, wnie­sie­nie, montaż)
• Naj­czę­ściej wystę­pu­ją­ce typy klien­ta, wg J.Guta i W.Hamana

5. Zasa­dy nawią­zy­wa­nia i pod­trzy­my­wa­nia efek­tyw­ne­go kon­tak­tu z klien­tem (w tym aktyw­ne słu­cha­nie: para­fra­za, dowar­to­ścio­wa­nie, odzwier­cie­dle­nie, klaryfikacja)

5.1 Pozio­my poro­zu­mie­wa­nia się (wer­bal­ny, wokal­ny i wizualny),

5.2 Komu­ni­ka­cja nie­wer­bal­na — język cia­ła w roz­mo­wie z klientem,

5.3 Komu­ni­ka­cja wer­bal­na — sto­so­wa­nie klu­czo­wych słów w roz­mo­wie handlowej

6. Model roz­mo­wy handlowej:

6.1 Przy­go­to­wa­nie do spo­tka­nia z klientem

6.2 Powi­ta­nie — budo­wa­nie atmos­fe­ry, pierw­sze wrażenie

6.3 Defi­nio­wa­nie — usta­la­nie potrzeb, tech­ni­ki zada­wa­nia pytań, umo­ty­wo­wa­nie do odpowiedzi

6.4 Ofer­ta — cechy, korzy­ści, argu­men­ty, odpie­ra­nie róż­nych zastrze­żeń jako wyraz zain­te­re­so­wa­nia ofer­tą fir­my (racjo­nal­nych, emo­cjo­nal­nych i tak­tycz­nych z okre­śle­niem mode­lu radze­nia sobie z nimi); Argu­men­ta­cja dowo­dzą­ca w fir­mie X.

6.5 Zobo­wią­za­nie — jak sku­tecz­nie zakoń­czyć rozmowę?

6.6 Kon­tak­ty po sprze­da­ży — usłu­gi posprzedażowe

7. Tre­ning prak­tycz­ny — test umie­jęt­no­ści handlowca.

Przy­kła­do­wy program:

1. Pro­jek­to­wa­nie dzia­łu sprzedaży:

1.1 Cele i zada­nia sił sprzedaży,

1.2 Stra­te­gie dzia­łu sprze­da­ży (wła­sne siły, czy kontraktowe?),

1.3 Struk­tu­ra orga­ni­za­cyj­na dzia­łu sprze­da­ży (tery­to­rial­na, pro­duk­to­wa, rynkowa),

1.4 Dział klien­tów stra­te­gicz­nych — wymysł, czy konieczność?

1.5 Wiel­kość dzia­łu sprzedaży.

2. Ana­li­za sta­no­wi­ska pra­cy Przed­sta­wi­cie­la Handlowego.

3. Pla­no­wa­nie i moni­to­ring dzia­łań Przed­sta­wi­cie­la Han­dlo­we­go opar­tych na ZPC i SMART z wykorzystaniem:

3.1 Bazy klien­tów jako punkt wyj­ścia do usta­la­nia tzw. tar­ge­tów war­to­ścio­wych i ilościowych:

3.2 Pla­nów pra­cy — trasy;

3.3 Stan­dar­dów handlowych;

3.4 Wspól­nych wizyt PH i sze­fa (coaching);

3.5 Spo­tka­nia gru­py handlowej;

3.6 Sys­te­mów raportów

4. Okre­śle­nie sty­lu kie­ro­wa­nia (nasta­wie­nie na zada­nia czy na ludzi?).

Przy­kła­do­wy program:

1. Czym jest tele­mar­ke­ting (zro­zu­mie­nie i poskro­mie­nie tele­fo­nu jako narzę­dzia komunikacji).

2. Dia­gno­za wła­sne­go typu użyt­kow­ni­ka tele­fo­nu i spo­so­bu mówie­nia przez telefon.

3. Pozna­nie pod­sta­wo­wych zasad i spo­so­bów pra­cy tele­mar­ke­te­ra (np. two­rze­nie scenariusza).

4. Sku­tecz­ne komu­ni­ko­wa­nie się (mówie­nie i słu­cha­nie) telemarketera.

5. Rodza­je i eta­py roz­mów telefonicznych:

5.1 “Tele­fon dzwo­ni do fir­my” — tele­fo­nicz­na obsłu­ga klien­ta (zna­cze­nie pierw­sze­go wra­że­nia, oka­zy­wa­nie zain­te­re­so­wa­nia rozmówcy),

5.2 “My ini­cju­je­my roz­mo­wę tele­fo­nicz­ną” — aktyw­ny tele­mar­ke­ter (przy­go­to­wa­nie do roz­mo­wy, bada­nie potrzeb klien­ta — wypra­co­wa­nie wła­snych “ban­ków pytań” w roz­mo­wie tele­fo­nicz­nej) pre­zen­ta­cja przez tele­fon opie­ra­ją­ca się o korzy­ści dla fir­my z któ­rą rozmawiamy).

6. Regu­ły roz­mo­wy z trud­nym, zde­ner­wo­wa­nym, znie­chę­co­nym rozmówcą.

7. Meto­dy postę­po­wa­nia, uła­twia­ją­cych efek­tyw­niej­szą i mniej stre­su­ją­cą pra­cę, np. w kon­flik­to­wych sytuacjach.

8. Symu­lo­wa­nie roz­mo­wy tele­fo­nicz­nej z udzia­łem tre­ne­ra w roli obserwatora.

Przy­kła­do­wy program:

1. Dla­cze­go war­to uczest­ni­czyć w targach?

2. Budo­wa­nie ankie­ty targowej

3. Tar­go­wa pre­zen­ta­cja handlowa:

3.1 Tech­ni­ki prezentacji:

• tech­ni­kę sprze­da­wa­nia korzy­ści — CAB (ang. Cha­rac­te­ri­stics, Advan­ta­ges, Benefits);
• tech­ni­kę wyróż­nia­nia ele­men­tów swo­je­go pro­duk­tu na tle pro­duk­tów kon­ku­ren­cyj­nych — USP (ang. Uni­que Sel­ling Proposition);
• tech­ni­kę ustruk­tu­ra­li­zo­wa­nej wypo­wie­dzi — PP (ang. Power Point).

3.2 Dobre­go sprze­daw­cę pozna­je się po tym, jak zaczy­na i jak koń­czy (obiet­ni­ca nawią­za­nia kon­tak­tu po targach)

3.3 Naj­pierw sprze­dać pro­dukt, a potem sie­bie (ina­czej niż w nor­mal­nej roz­mo­wie handlowej)

4. Typo­lo­gia tar­go­wych klientów

5. Zasa­dy tar­go­wej ety­kie­ty pod­czas obsłu­gi klien­tów na sto­isku oprócz: “no eating”, “no drin­king” i “no cell pho­nes”: Pro­fe­sjo­na­lizm non-stop, Zada­waj otwar­te pyta­nia, Nie bój się wylu­zo­wać, Uśmie­chaj się i stój pro­sto, Bądź zdrów.

6. Symu­la­cje sytu­acji tar­go­wych (zacho­wa­nia zwie­dza­ją­cych potra­fią zasko­czyć nawet doświad­czo­nych uczest­ni­ków imprez wystawienniczych).

Przy­kła­do­wy program:

1. Poję­cie i isto­ta pro­ce­su komu­ni­ka­cji (model pro­ce­su — eta­pów — komunikacji).

2. Poro­zu­mie­wa­nie się ofi­cjal­ne, Poro­zu­mie­wa­nie się nie­for­mal­ne; Rela­cje twa­rzą w twarz, czy pośrednie?).

3. Meto­dy i zasa­dy uspraw­nień komunikacji

3.1 Aktyw­ne słu­cha­nie (para­fra­za, odzwier­cie­dla­nie, dowar­to­ścio­wa­nie, klaryfikacja),

3.2 Udzie­la­nie i korzy­sta­nie z infor­ma­cji zwrot­nej (kry­ty­ka — podarunek),

3.3 Rodza­je barier komu­ni­ka­cyj­nych, tzw. szu­mu i 15 wg Z. Nęc­kie­go zasad ich usuwania;

4. Poziom komu­ni­ka­cji nie­wer­bal­nej — mowa cia­ła (powo­dy korzy­sta­nia z mowy cia­ła, zna­cze­nie inte­li­gen­cji emocjonalnej)

5. Poziom komu­ni­ka­cja wer­bal­nej i wokal­nej (zna­cze­nie mowy, rodza­je wypo­wie­dzi, sztu­ka zada­wa­nia pytań, kana­ły komu­ni­ka­cyj­ne, zasa­da kon­wer­gen­cji języ­ko­wej, ton/intonacja wypowiedzi)

6. Sty­le komu­ni­ko­wa­nia się (instru­men­tal­ny, ego­cen­trycz­ny, allo­cen­trycz­ny) — test indy­wi­du­al­ny dia­gno­zu­ją­cy styl komunikacji;

7. Aser­tyw­ne spo­so­by prze­ciw­dzia­ła­nia pre­sji i manipulacji:

• Aser­tyw­na odmowa,
• Zdar­ta płyta;
• Zamia­na oce­ny na opinię;
• Poszu­ki­wa­nie kry­ty­ki i uprze­dza­nie kry­ty­ki; ćwi­cze­nie tzw. “gorą­ce krze­sło” — z chęt­nym uczest­ni­kiem, któ­ry wska­zu­je kry­ty­ku­ją­ce­go lub chwa­lą­ce­go — dosko­na­lą­ce umie­jęt­no­ści przyj­mo­wa­nia kry­ty­ki i pochwał i/lub zamia­ny oce­ny na opinię.
• Zamgla­nie;
• Dema­sko­wa­nie kry­ty­ki aluzyjnej;
• Mil­cze­nie

8. Spo­so­by roz­wią­zy­wa­nia sytu­acji kon­flik­to­wych (Rywa­li­za­cja, Współ­pra­ca, Dosto­so­wy­wa­nie się, Uni­ka­nie, Kom­pro­mis) — test indy­wi­du­al­ny dia­gno­zu­ją­cy styl roz­wią­zy­wa­nia konfliktów.

Przy­kła­do­wy program:

1. Poznaj­my się — doświad­cze­nia, zain­te­re­so­wa­nia, pre­zen­ta­cja indy­wi­du­al­nych ocze­ki­wań szko­le­nio­wych (ew. co prze­szka­dza w pracy).

2. Czym są negocjacje?

2.1 Nego­cja­cje jako szcze­gól­ny rodzaj pro­ce­su komunikacji,

2.2 Narzę­dzia sku­te­czen­go (aktyw­ne­go) słuchania,

2.3 Zacho­wa­nia asertywne.

3. Stra­te­gie negocjacyjne:

Nego­cja­cje pozy­cyj­ne (zale­ty, wady)

Nego­cja­cje pro­ble­mo­we — nasta­wio­ne na współ­pra­cę, (zale­ty, wady).

4. Fazy pro­ce­su:

• Przy­go­to­wa­nie się do negocjacji,
• Ofer­ta wyjściowa,
• Otwar­cie negocjacji,
• Wła­ści­we negocjacje,
• Faza koń­co­wa negocjacji,
• Oce­na nego­cja­cji z zasa­da­mi tzw. mądre­go ustępowania.

5. Kon­cep­cja Bat­ny (z ang. Best Alter­na­ti­ve to Nego­tia­ted Agreement).

6. Meto­dy prze­zwy­cię­ża­nia impa­su w negocjacjach.

7. Wybra­ne tak­ty­ki nego­cja­cyj­ne: (tak­ty­ka nie­peł­ne­go peł­no­moc­nic­twa; odłóż­my to na póź­niej; wyco­fa­nie ofer­ty (niska pił­ka); szo­ku­ją­ca ofer­ta (drzwia­mi w twarz); pre­sja cza­su; sprze­daj tanio zdo­bądź repu­ta­cję; stra­sze­nie konkurencją).

8. ABC — reguł wywie­ra­nia wpły­wu — jak sto­so­wać i bro­nić się przed nimi?

9. Pułap­ki nego­cja­cyj­ne: nego­cjo­wa­nie wartości.

10. Cechy i przy­ka­za­nia sku­tecz­ne­go i spraw­ne­go negocjatora.

11. Okre­śle­nie wła­sne­go sty­lu nego­cjo­wa­nia i wska­zów­ki dla pro­wa­dze­nia nego­cja­cji z ludź­mi mają­cy­mi róż­ne style.

12. Tre­ning prak­tycz­ny — test — umie­jęt­no­ści han­dlow­ca z zasto­so­wa­niem kamery.

Przy­kła­do­wy program:

1. Defi­ni­cja kie­ro­wa­nia. Zada­nia, umie­jęt­no­ści, role i funk­cje współ­cze­sne­go menedżera.

2. Sty­le (spo­so­by) kie­ro­wa­nia zespo­łem (sto­pień wpły­wu ludzi — gru­py na zarządzanie):

2.1 Nasta­wie­nie na zada­nia, czy na ludzi — kwestionariusz;

2.2 Auto­kra­cja, demo­kra­cja, czy peł­ne uchy­la­nie się, wg K. Lewi­na — ćwi­cze­nie gru­po­we na umie­jęt­ność kie­ro­wa­nia z pre­zen­ta­cją sty­lu życia panu­ją­ce­go na “Bez­lud­nej wyspie”;

2.3 Defi­ni­cja zespo­łu i cechy efek­tyw­nych zespo­łów. Gra o wpły­wy człon­ków zespo­łu peł­nią­cych w nim róż­ne role; cechy efek­tyw­ne­go zespo­łu; źró­dła wła­dzy i wpły­wu — kwe­stio­na­riusz pra­cy zespołowej.

3. Kodeks war­to­ści i zasad w pra­cy mene­dże­ra z pracownikami

4. Trud­ne roz­mo­wy i decy­zje mene­dże­ra w pra­cy z pod­wład­ny­mi (nagro­dy, kary i komu­ni­ka­cja zmian — zwol­nień w zarzą­dza­nym zespole)

5. Pla­no­wa­nie — ZPC i moni­to­ring dzia­łań człon­ków zespo­łu (zasa­da wyzna­cza­nia celów SMART ):

5.1 Pla­ny dzia­łań i wyników;

5.2 Rapor­ty dzien­ne, tygo­dnio­we i ana­li­zy porów­naw­cze wyników;

6. Rekru­ta­cja i wpro­wa­dza­nie pra­cow­ni­ków (okre­śle­nie pro­fi­lu kan­dy­da­ta, for­my poszu­ki­wa­nia, selek­cja, inte­rview — ćwiczenie:

symu­la­cja rekru­ta­cji przed kame­rą z ana­li­zą — wybór i plan wpro­wa­dza­nia — test na sty­le ucze­nia się)

7. Moty­wo­wa­nie pod­wład­nych teo­ria a prak­ty­ka (moty­wa­cje Two­ich ludzi)

7.1 Hie­rar­chia potrzeb A.Maslowa;

7.2 Teo­ria “X” i “Y” Mc Gregora;

7.3 Finan­so­we i poza­fi­nan­so­we spo­so­by moty­wo­wa­nia — tech­ni­ki wzbo­ga­ca­nia pra­cy człon­ków zespołu.

7.4 Model prze­wo­dze­nia sytu­acyj­ne­go wg Her­seya i Blan­char­da (od instru­owa­nia do dele­go­wa­nia ), ćwi­cze­nie gru­po­we budo­wa­nia pla­nu moty­wa­cyj­ne­go dla wybra­nej gru­py pracowników.

7.5 Stop­nie, regu­ły i prze­szko­dy dele­go­wa­nia obo­wiąz­ków, odpo­wie­dzial­no­ści i uprawnień.

8. Eta­py, zasa­dy i warun­ki pro­ce­su oce­ny pra­cow­ni­ków z kon­struk­tyw­nym feedback-iem.

9. Roz­wią­zy­wa­nie kon­flik­tów (media­cja, arbi­traż oraz nego­cja­cje) w zespole.

Przy­kła­do­wy program:

1. Co to jest pro­jekt inwestycyjny:

1.1 Hory­zont czasowy

1.2 Cha­rak­te­ry­sty­ka finansowa

1.3 Rodza­je inwe­sty­cji ( rze­czo­we, finan­so­we) i ich cechy.

2. Ryzy­ko a dochód w inwestowaniu

3. Ele­men­ty eko­no­micz­ne pro­jek­tu inwestycyjnego:

3.1 Nakład inwe­sty­cyj­ny

3.2 Źró­dła finan­so­wa­nia i koszt kapitału

3.3 Okres trwa­nia projektu

3.4 Wpły­wy pie­nięż­ne net­to pro­jek­tu inwestycyjnego

4. Wpływ cza­su na war­tość pieniądza

5. Oce­na pro­jek­tu inwestycyjnego:

5.1 Mia­ry pro­ste (okres zwro­tu, war­tość księ­go­wa projektu)

5.2 Mia­ry zaawan­so­wa­ne (NPV, IRR)

6. Popra­wia­nie para­me­trów pro­jek­tu inwestycyjnego

Przy­kła­do­wy program:

1. Co to jest budżetowanie?

2. Korzy­ści pły­ną­ce z budżetowania

3. Ele­men­ty budżetu:

3.1 Budżet sprze­da­ży

3.2 Budżet pro­duk­cji

3.3 Budżet zuży­cia i zaku­pu mate­ria­łów bezpośrednich

3.4 Budżet zuży­cia i zaku­pu mate­ria­łów pośrednich

3.5 Budżet kosz­tów robocizny

3.6 Budżet amor­ty­za­cji

3.7 Budżet kosz­tu wytworzenia

3.8 Budżet kosz­tów zarzą­du i sprzedaży

3.9 Budżet inwe­sty­cyj­ny

4. Kon­tro­la i sku­tecz­ność budżetowania

Przy­kła­do­wy program:

1. Zorien­to­wa­nie na klien­tów zewnętrz­nych i wewnętrznych

2. Isto­ta jako­ści procesów

3. Pra­ca w grupie

4. Ele­men­ty opty­mal­ne­go pro­ce­su produkcyjnego

5. Eli­mi­na­cja strat pod­czas produkcji

6. Ele­men­ty Lean Manufacturing

7. Moty­wa­cja poprzez osią­ga­nie celów

Przy­kła­do­wy program:

1. Zorien­to­wa­nie na klien­tów zewnętrz­nych i wewnętrznych

2. Isto­ta jako­ści procesów

3. Mapo­wa­nie i ana­li­za procesów

4. Plan Kon­tro­li Procesów

5. Sta­ty­stycz­na kon­tro­la pro­ce­sów — SPC

6. Opty­ma­li­za­cja pro­ce­sów — FMEA

7. Doku­men­to­wa­nie procesów

Przy­kła­do­wy program:

1. Zasa­dy oszczęd­ne­go wytwarzania

2. Doda­wa­nie war­to­ści w procesach

3. Orga­ni­za­cja i pla­no­wa­nie pro­duk­cji — “Just in time”, kan­ban, har­mo­no­gra­mo­wa­nie produkcji

4. Meto­dy eli­mi­na­cji strat ( balan­so­wa­nie pro­ce­sów i eli­mi­na­cja zbęd­nych czyn­no­ści, SMEP, TPM, poka yoke, 5S)

5. Meto­dy cią­głej popra­wy i roz­wią­zy­wa­nia pro­ble­mów ( na czym pole­ga uczą­ca się orga­ni­za­cja ? PDCA, 8D, KAIZEN)

Przy­kła­do­wy program:

1. Co daje Six Sig­ma w orga­ni­za­cji? (gene­za)

2. Sta­ty­sty­ka w procesach

3. Fazy pro­jek­tów Six Sig­ma (zasa­dy roz­wią­zy­wa­nia pro­ble­mów meto­dą Six sigma)

4. Six Sig­ma dla wdra­ża­nia nowych pro­duk­tów (szer­sze zasto­so­wa­nia zasad Six Sig­ma w organizacji)

5. Wdra­ża­nie Six Sig­ma w orga­ni­za­cji (jak wdra­żać Six Sig­mę w firmie)

6. Jak połą­czyć Six Sig­mę z Lean?

Przy­kła­do­wy program:

1. Co daje Six Sig­ma w orga­ni­za­cji? (gene­za)

2. Sta­ty­stycz­na ana­li­za procesów

3. Fazy pro­jek­tu DMAIC wraz z wyma­ga­ny­mi narzę­dzia­mi w przykładach

4. Zasa­dy efek­tyw­nej pra­cy w gru­pie i mode­ro­wa­nia spotkań

5. Gra symu­la­cyj­na w turach — ćwi­cze­nia z tech­nik opty­ma­li­za­cji procesów

6. Narzę­dzia Lean w fazach ana­li­zy i poprawy

Przy­kła­do­wy program:

1. Czym jest mer­chan­di­sing? (sku­tecz­ność, ele­men­ty i narzę­dzia, korzy­ści wyni­ka­ją­ce ze stosowania)

2. Zasa­dy w zacho­wa­niach konsumenckich

• Pozio­my ekspozycji
• Regu­ła pra­wej ręki
• Model AIDA
• Poszu­ki­wa­nie korzyści
• Potę­ga impulsu.
• “Ide­al­na półka”.

3. Mer­chan­di­sing zmy­słów (rola kolo­rów, świa­tła, dźwię­ków, zapa­chu i dotyku)

4. ABC reguł wywie­ra­nia wpły­wu na ludzi (rela­cje mię­dzy mer­chan­di­se­rem a klien­tem i/lub konsumentem)

5. Tech­ni­ki ekspozycji

• Rodza­je skle­pów detalicznych
• Ide­al­na pół­ka z produktami
• Orga­ni­za­cja promocji
• Wyko­rzy­sta­nie POS-ów

6. Typy klien­tów (trud­ni klien­ci i sytuacje)

7. Spo­so­by na popra­wę komu­ni­ka­cji inter­per­so­nal­nej (mowa cia­ła, aser­tyw­ność, per­swa­zja werbalna)

Przy­kła­do­wy program:

1. Coaching (on the job) a szko­le­nie warsz­ta­to­we jako meto­dy roz­wo­ju pra­cow­ni­ka (kie­dy i co zastosować?

2. Pro­ces coachin­gu (od pla­no­wa­nia do ana­li­zy wspól­nej wizyty)

3. Czę­sto­tli­wość coachingu

4. Sche­mat wspól­nej wizy­ty (od zawar­cia kon­trak­tu z coacho­wa­nym i usta­le­nia zasad wspól­nej pra­cy do ana­li­za treneingu)

5. Eta­py pro­ce­su gru­po­we­go i role w zespo­le (kim jest coach i coacho­wa­ny wzglę­dem siebie?)

6. “Skrzyn­ka narzę­dzio­wa” coacha (aktyw­ne słu­cha­nie, budo­wa­nie rela­cji, zorien­to­wa­nie na ludzi i zada­nia — dia­gno­za poprzez wypeł­nie­nie testu, sto­so­wa­nie infor­ma­cji zwrot­nej, roz­po­za­na­wia­nie sty­lu komu­ni­ka­cji coacho­wa­ne­go, zachę­ca­nie do zmia­ny zacho­wań i postaw)

7. Model prze­wo­dze­nia sytu­acyj­ne­go wg Her­seya i Blan­char­da (od instru­owa­nia do dele­go­wa­nia ), ćwi­cze­nie gru­po­we budo­wa­nia pla­nu moty­wa­cyj­ne­go dla coachoanego)

Mając na uwa­dze pozy­tyw­ne doświad­cze­nia, wyni­ka­ją­ce z wyko­rzy­sta­nia aktyw­nych modu­łów rekre­acyj­nych w ramach pro­wa­dzo­nych szko­leń, tre­ne­rzy UMRK sto­su­ją tak­że (jeśli jest taka potrze­ba) częśc “acti­ve team buil­ding”, pro­wa­dząc lub orga­ni­zu­jąc we współpracy:

- Gry rekre­acyj­ne paintball

Opie­ra­jąc się na ana­li­zie efek­tyw­no­ści szko­leń i audy­tów per­so­nal­nych z całym prze­ko­na­niem stwier­dzić może­my, że jed­nym z klu­czo­wych ele­men­tów, mają­cych wpływ na sku­tecz­ność zarzą­dza­nia i szko­le­nia jest czy­sta i sprzy­ja­ją­ca atmos­fe­ra w zespo­le pra­cow­ni­czym oraz wśród klien­tów. Poziom inte­gra­cji i efek­tyw­no­ści szko­le­nia zespo­łu jest wprost pro­por­cjo­nal­ny do atrak­cyj­no­ści zajęć rekre­acyj­nych orga­ni­zo­wa­nych dla gru­py z dodat­ko­wą uwa­gą, że liczy się też efekt nie­stan­dar­do­wych wspól­nych prze­żyć, co rzu­tu­je na dal­szą jakość i współ­pra­cę ludzi pra­cu­ją­cych i bawią­cych się wspólnie.
Roz­wią­za­niem ide­al­nym i prak­tycz­nie dla każ­dej gru­py wie­ko­wej jest paint­ball, dają­cy gra­czom nie­stan­dar­do­wą roz­ryw­kę w połą­cze­niu ze spo­rą daw­ką adre­na­li­ny i wyma­ga­ją­cy peł­nej współ­pra­cy gru­py na każ­dym eta­pie zaba­wy. Budu­jąc zespo­ło­wość, zapew­nia jed­no­cze­śnie tre­ne­rom i sze­fom dosko­na­łą bazę obser­wa­cyj­ną do dal­szych decy­zji personalnych.

- Marsz na azymut

Marsz na azy­mut jest kla­sycz­nym przy­kła­dem wyko­rzy­sta­nia buso­li lub kom­pa­su pod­czas poru­sza­nia się w tere­nie nie­zna­nym, po bez­dro­żach, w lesie, w nocy, pod­czas mgły i zimą przy zawia­nych dro­gach, gdy nie widać przed­mio­tów orien­ta­cyj­nych. Isto­ta mar­szu spro­wa­dza sie do wyko­na­nia prze­miesz­cze­nia w zada­nym kie­run­ku, poprzez poda­nie azy­mu­tu magne­tycz­ne­go i odle­gło­ści. Uczest­ni­cy bio­rą­cy udział w tej for­mie zajęć dosta­ją róż­no­rod­ne zada­nia na swo­jej tra­sie do przej­ścia, rywa­li­zu­jąc jed­no­cze­śnie mię­dzy sobą w swo­ich zespołach.

- Spły­wy kaja­ko­we, rej­sy żeglar­skie i inne wypra­wy firmowe

Spły­wy kaja­ko­we, rej­sy żeglar­skie i inne wypra­wy fir­mo­we są jed­ny­mi z bar­dziej atrak­cyj­nych wyjaz­dów moty­wa­cyj­nych dla pra­cow­ni­ków firm, a ich popu­lar­ność rośnie nie­zmien­nie od kil­ku lat. Wypra­wy moty­wa­cyj­ne to nie­za­po­mnia­ne wyjaz­dy, łączą­ce pro­gram tury­stycz­ny z eve­ta­mi orga­ni­zo­wa­ny­mi (zgod­nie z ocze­ki­wa­nia­mi firm) w nie­co­dzien­nych miej­scach i oko­licz­no­ściach. Dzię­ki swej wyjąt­ko­wo­ści, dostar­cza­ją pra­cow­ni­kom nie­co­dzien­nych wra­żeń, któ­re są nie­po­rów­na­nie bar­dziej sku­tecz­ne, niż gotów­ka czy nagro­dy rze­czo­we, budu­jąc trwa­lej zespo­ły pracownicze.

- Mito­lo­gia stresu
— Zja­wi­sko, symp­to­my i kon­se­kwen­cje stre­su: psy­cho­so­ma­tycz­ne, fizycz­ne i psychiczne
— Fazy stresu
— Stres dobry i zły
— Spo­rzą­dza­nie mapy sytu­acji stre­so­gen­nych przez każ­de­go uczestnika
— Twój rodzaj osobowości
— Czy jestem aser­tyw­ny? — mapa asertywności
— Co to zna­czy być bier­nym — ule­głym, agre­syw­nym, aser­tyw­nym i dlaczego?
— Roz­wi­ja­nie aser­tyw­no­ści poprzez pozy­tyw­ne postrze­ga­nie sie­bie i myśle­nie (ćwi­cze­nie, wykład, dyskusja)
— Parę słów o zarzą­dza­niu czasem.
— Czym jest rów­no­wa­ga życio­wa — dyskusja
— Przywracanie/osiąganie równowagi
— Koło życia — ćwiczenie
— Cele oso­bi­ste i zawo­do­we z pira­mi­dą war­to­ści oso­bi­stych i zawodowych
— Wypa­le­nie zawo­do­we — co to napraw­dę znaczy?
— Eta­py wypa­le­nia zawodowego
— Dia­gno­za pozio­mu wypa­le­nia zawo­do­we­go uczestników
— Jestem wypa­lo­ny i co dalej?
— Rola pra­co­daw­cy w zapo­bie­ga­niu zja­wi­sku wypalenia
— Pro­fi­lak­ty­ka dzia­ła­nia nasta­wio­ne na zmniej­sze­nie skut­ków stre­su — “od ręki”
— Dzia­ła­nia tzw “stra­te­gicz­ne”, niwe­lu­ją­ce przy­czy­ny i skut­ki stre­su w tym pod­no­sze­nie poczu­cia wartości
— Zwięk­sza­nie poczu­cia wewnętrz­nej kontroli
— Prak­tycz­ny spo­sób naby­wa­nia optymizmu
— Zdro­wie — w tym die­ta jako zasób wspo­ma­ga­ją­cy radze­nie sobie ze stresem
— Rola spor­tu (od mar­szu do bie­gu) w radze­niu sobie ze stre­sem — ćw. w terenie
— Wyko­rzy­sta­nie zaso­bów indy­wi­du­al­nych i doświad­czeń uczest­ni­ków w niwe­lo­wa­niu stresu
— Relaks pro­gre­syw­ny i tre­ning autogenny
— Muzy­ko­te­ra­pia i nauka oddy­cha­nia przeponowego
— Afir­ma­cje i kotwi­cze­nie i uśmiech
— Wizu­ali­za­cje — ćwi­cze­nie Wodospad
— Tre­ning “8 x O” — oso­bo­wość immu­no­lo­gicz­nie silna
— Pod­su­mo­wa­nie warsz­ta­tu. Feed­back dla uczest­ni­ków i Ewaluacja

- Komu­ni­ka­cja interpersonalna
— Ele­men­ty pro­ce­su komunikowania
— Komu­ni­ka­cja jed­no­kie­run­ko­wa a dwukierunkowa
— Zarzą­dza­nie prze­strze­nią — proksemika
— Błę­dy i blo­ka­dy w komunikacji
— Auto­pre­zen­ta­cja jako kompetencja
— Tre­ning auto­pre­zen­ta­cyj­ny, jako narzę­dzie wywie­ra­nia wpływu
— Sztu­ka ope­ro­wa­nia gło­sem i odde­chem oraz pra­ca nad słowem
— Głos i mowa cia­ła, jako narzę­dzia wpływu
— Mowa cia­ła — popu­lar­ne gesty i zachowania
— Struk­tu­ra wystą­pień publicznych
— INTRO
— Wygląd i wize­ru­nek pre­le­gen­ta — biz­ne­so­wy dress code
— Pod­su­mo­wa­nie warsz­ta­tu. Feed­back dla uczest­ni­ków i Ewaluacja